نفقه:
نفقه عبارت است از همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن (م 1107ق. م) در عقد دایم نفقه بر عهده شوهر است و نمی توان برخلاف آن تراضی کرد به عبارتی نمی توان گفت که مرد در نکاح دایم به زن نفقه ندهد. در مورد نکاح موقت زن درصورتی حق نفقه دارد که شرط شده باشد(م1113ق. م) هرگاه زن بدون مانع مشروع از ادای وضایف زوجیت امتناع کند مستحق نفقه نخواهد بود(م1108) در مورد اینکه زن در نفقه چه نوع حقی دارد باید گفت اموالی که به عنوان نفقه به زن داده می شود اگر مصرف شدنی باشد به ملکیت زن در می آید و چنانچه مال مصرف شدنی نباشد تملیک ایجاد نمی شود و فقط اذن در انتفاع ایجاد می شود اگر شوهر نفقه زن را پرداخت نکند زن می تواند به دادگاه مراجعه کند هم بابت نفقه گذشته و هم آینده ودر صورت استنکاف شوهر از پرداخت نفقه زن می تواند برابر قانون برای صدور طلاق به حاکم مراجعه کند زنی که در عده طلاق رجعیه به سر می برد مستحق نفقه از شوهرش است ولی اگر در این طلاق، طلاق در حال نشوز زن صادر شده باشد زن در زمان عده مستحق نفقه نیست. زن حامل در هر صورت در زمان عده مستحق نفقه است تا زمانی که وضع حمل کند نفقه زن مرتبط با دارای مرد و دارای خودش نیست به عبارتی زن چه مالدار باشد چه بی مال و چه شوهرش مال دار باشد و چه بی مال مستحق نفقه مطابق ماده 1107 هست. نفقه زن مقدم بر نفقه اقارب است.
